Zeg "ja" in het hier en nu.

Ik stond in de keuken met een huilende baby op mijn heup en een ander aan mijn voeten, en ik zag hem de deur uitlopen.

Zonder mij. Opnieuw.

Ik wachtte tot ik zijn auto hoorde wegrijden, voordat ik verfrommeld op de keukenvloer  de tranen rustig over mijn wangen laat druppelen. De tranen die ik niet wilde dat hij ze zou zien. Niet alleen was het een lange dag geweest, het waren een paar maanden geweest zonder het einde in zicht. Behoeftige baby, zestien maanden uit elkaar, en nachtenlang geen slaap eisen hun tol op een meisje.

Mijn tranen zouden meer geschikt hebben geleken als hij op weg was ergens verder weg - ik weet het niet - twijfelachtig. Maar weet je, hij ging naar ... wachten eens ...  naar de kerk.   We hadden er goed samen over gehad, en het is gewoon nodig in dit seizoen. Voedingen, een baby met een koliek en vroege bedtijden betekende dat ik thuis zou blijven, en hij zou gaan. Er was geen andere manier, na dit alles, deze baby, die zo onvermurwbaar weigerde aan de fles voldoende te hebben.  

Dus daar zat ik, bedekt met spuug, denkend aan al de dingen die ik niet meer kon doen voor God.

"Heer, ik zal alles voor U doen," had ik gezegd.

Als klein meisje zat ik geboeid week in, week uit te kijken naar de vrouw van onze dominee, die piano speelde aan het begin van elke kerkdienst. Haar prachtige lange bruine haar hing in pijpenkrullen over haar rug als ze elegant meebewoog met de muziek, en ik herinner me dat ik dacht, wat ze aan het doen was, is echt een geweldig ding voor God. "Als U wilt dat ik de vrouw van een voorganger moet zijn, zal ik het doen," Ik had het God aangeboden via een innig gebed. 

En na acht lange jaren van pianolessen, trouwde ik met een ongelooflijke, godvruchtig man ...

Die toevallig een apotheker bleek te zijn.

Deze apotheker en ik zaten knie aan knie in een kerkbank, jaren later, en waren diep bewogen door het bericht. Ze waren missionarissen van overzee, en hun meeslepende verhalen spraken van een noodzaak om het evangelie te bevorderen op een manier die ons hart in vuur en vlam zette. Nadat we ​​het duwtje in ons hart niet nog langer konden weerstaan, liepen we door het gangpad, vielen op de knieën en met de handen stevig vastgepakt, fluisterden we: "Heer, zend ons, als het Uw wil is." En we meenden er elk woord van .

En toen deed Hij het niet.

Na verloop van tijd, met de diepe drang om een ​​deel van iets "groot" voor God te doen zou blijven komen en gaan, maar onze rusteloze harten werden voldaan als we meer dienden in onze plaatselijke kerk. We genoten van onze geaccepteerde rollen, invulling te geven aan en deel uit te maken van teams.  Onze bijdragen waren niet aantrekkelijk, maar we waren bereid, en het voelde goed bruikbaar voor God te zijn.

En toen kwam die twee baby's in een wervelwind.

En daar zat ik in die keuken, met twee huilende baby's in mijn schoot, verlangend naar de dagen dat ik me eigenlijk nuttig voelde voor God. Oh, ik hield van die baby's met alles wat ik had. Ik had voor hen gebeden. Verlangde naar hen. Dankte God voor hen steeds weer. Maar als ik niet eens naar de wc kon, hoe zou ik ooit kunnen beginnen om een ​​verschil te maken voor het Koninkrijk?

En in het proces van het wachten groot voor God te zijn, had ik een miljoen kleine kansen gemist om Zijn grote naam daar te eren in mijn eigen huis.

U ziet, "voor een tijd als deze" omvat niet alleen de grote dingen. Oh, daar kunnen sommige grote, gedurfde, opwindende, riskante God-mogelijkheden zijn, die Hij je toeroept om langs de weg te zijn. Mis ze 

niet.

Maar dagelijks, God roept ons om het hier en nu.

Waar je bent? Dat is geen fout. En waar je hier en nu uit bestaat, ik beloof dat als je stopt en even de tijd neemt even de tijd, dan heb je heel veel werk in het Koninkrijk te doen. Die kostbare generatie van kleine mensen vlak voor je gezicht? Ze zijn de kerk van morgen. Uw buurman aan de overkant en tegenover uw werkplek? Je bent misschien de enige Jezus, die ze ooit zien. Die maaltijd die u hebt gemaakt, de nota die u hebt gezonden, de check die je schreef, dat gebed dat je hebt gebeden? Je kan gewoon iemand inspireren om God enorm lief met hun leven te hebben.

Alleen omdat je hebt besloten om te zeggen "ja" aan het hier en nu.

Veel mensen willen de "grote" dingen voor God doen, maar het is edel om te wonen in de rustige, bescheiden, consistente, onzichtbare plekken waar niemand anders God ziet. Hij verheugt zich in hen die trouw zijn in de kleine, want Hij weet dat zij ook degenen zijn, die kunnen worden toevertrouwd met veel als de tijd rijp is.

In het hier en nu, is God doelgericht werken en het voorbereiden en verfijnen op manieren die jij en ik niet kunnen zien.

"Voor een tijd als deze."

"Zelfs dit, Heer?"

"Ja, mijn kind, zelfs dit."

Dus ik werd nooit een zendeling overzee en ik kan niet piano spelen vandaag voor het leven van mij, maar in mijn huis is die kleine pittige meisje, die verliefd is op Jezus meer en meer elke dag ...

En de kleine blijkt niet zo klein te zijn na alles.

“Wie betrouwbaar is in het geringste, is ook betrouwbaar als het om veel gaat…”~ Lukas 16:10

Aan Zijn voeten,