LEES: Lukas 15 vers 17-24
SOAP: Lukas 15 vers 20, 24
"En opstaande ging hij naar zijn vader. En als hij nog ver van hem was, zag hem zijn vader, en werd met innerlijke ontferming bewogen; en toe lopende, viel hem om zijn hals, en kuste hem. Want deze mijn zoon was dood, en is weder levend geworden; en hij was verloren, en is gevonden! En zij begonnen vrolijk te zijn."
De vader werd met innerlijke ontferming bewogen toen hij zijn zoon zag die was afgedwaald. Hoe kijken wij aan tegen mensen die zijn afgedwaald en weer terugkeren op de juiste weg? Zijn we blij en vrolijk? Zijn we met innerlijke ontferming bewogen? Of denken we: zie je wel? En kijken hoofdschuddend ernaar?
BeantwoordenVerwijderenDe zoon zat bij de pakken neer. Hij stond op toen hij had besloten dienstknecht te worden van zijn vader. Maar zijn vader wilde daar niets van weten. Hij wilde zijn zoon in ere herstellen op zijn rechtmatige plaats. Zo is het ook als wij afdwalen van God en bij Hem terugkomen. We hoeven niet zijn dienstknecht te zijn, maar mogen bij Zijn huisgezin horen. Wat is Hij toch genadig!
De vader zegt tegen zijn dienstknechten: Mijn zoon was dood en is weer levend geworden, hij was verloren maar is weer gevonden. Zo is het ook als wij afgedwaald zijn. We worden afgescheiden van God, waardoor we niet meer bij Hem horen. We mogen dan niet in eeuwigheid bij Hem leven, maar in de hel. We zijn verloren, in de greep van de duisternis. We zijn als het ware dood. Maar als we onze vergissingen inzien, mogen we weer terugkeren en weer levend worden. Dan staat Onze Hemelse Vader naar ons uit te kijken en komt ons tegemoet als we nog verre zijn. Hij sluit ons dan in Zijn liefdevolle armen.
De zoon zag in dat het beter was om een dienstknecht van zijn vader te worden, dan te leven in de situatie waar hij in zat. We kunnen dus beter dienen in het Koninkrijk van God, dan zonder Hem te leven. Onder Zijn hoede weten we dat er goed voor ons gezorgd wordt.